กูชิเก็งเป็นนักมวยถนัดซ้าย เริ่มชกมวยสากลอาชีพตั้งแต่ พ.ศ. 2517 ชกเพียง 9 ครั้งก็ได้ชิงแชมป์โลกรุ่นของสมาคมมวยโลก จูเนียร์ฟลายเวท ในฐานะรองแชมป์โลกอันดับ 10 (WBA) กับ ฆวน อันโตนิโอ กุซมัน นักมวยเจ้าของตำแหน่งชาวโดมินิกัน ผลการชกกูชิเก็งชนะน็อก ยก 7 ได้แชมป์โลกไปครอง ถือเป็นสถิติชกน้อยที่สุดที่ได้ครองแชมป์โลกของประเทศญี่ปุ่นในขณะนั้น กูชิเก็งสามารถ​ป้องกันตำแหน่งได้ถึง 13 ครั้ง รวมทั้งชนะน็อค มนต์สยาม ฮ. มหาชัย ยก 4 กูชิเก็งเสียแชมป์ให้กับเปโดร โฟลเรส นักมวยรองแชมป์โลกอันดับ 4 WBA ชาวเม็กซิโก​ โดยเป็นฝ่ายแพ้ทีเคโอในยก 12 จากนั้นกูชิเก็งได้ประกาศแขวนนวมไป ไม่ได้ขึ้นชกอีกเลย

สถิติป้องกันแชมป์โลกของกูชิเก็ง 13 ครั้งเป็นสถิติป้องกันแชมป์โลกได้สูงสุดของญี่ปุ่น รวมถึงของทวีปเอเชียด้วยในช่วงนั้น (พ.ศ. 2523 - 2530) จนถูกทำลายลงโดยชัง ช็อน-กู นักมวยชาวเกาหลีใต้ที่ป้องกันแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวทของสภามวยโลก (WBC) ได้ 15 ครั้ง

หลังจากที่กูชิเก็งแขวนนวม กูชิเก็งยังคงมีชื่อเสียงในหมู่ชาวญี่ปุ่น และได้ผันตัวเข้าสู่วงการบันเทิงโดยเซ็นสัญญากับบริษัทโอตะโปรดักชันส์[1]